काही मनातले विचार..

काही रंगवलेली स्वप्न..

काही निरागस प्रश्न..

काही न मिळाली उत्तरं..!

काही मनात तयार केले चित्रं..

कधी रंगात रंगवलेले..

कधी बिन रंगाचे..

आठवणी अशाच असतात रंगेबिरागी..

आपणच रंग भरायचे असतात ..

कधी स्वतःच्या तर कधी दुसऱ्याच्या रंगवायच्या ..!

आठवणींचा डब्बा उघडाच असतो..

क्षण निसटून गेले कि तो बंद होत असतो..

त्याची उघड झाप चालूच असते..

आठवणींचा डब्बा..!

आठवणीच्या डब्ब्याला रेशीम गाठि ने बांधाव..

कारण आठवणीचा डब्बा म्हणजे स्वतःच स्वतःला दिलेले जीवनाची भेटवस्तू आहे..!

-वैशाली (०८-११-२०१२)

शिर्डी वरून परत येताना बस मध्ये माझ्या सीट च्या मागे बसलेला एक बावळट मुलगा.. विंडो बंद करायला लावली का तर म्हणे थंडी वाजतेय..

मस्त हिरवेगार माळरान.. मस्त हिरवे फुललेले शेत..

त्यात मधेच गायी-वासर, मेंढर-बकऱ्या चरतात..

मधूनच वाहणारे झुळझुळ झरे.. रिमझिम पडणारा पाऊस.. 

अंगावर शहरा आणणारा थंडगार वारा..

मनं हरवायला लावणारा मोहमयी निसर्ग सौन्दर्य पहाव अन त्यात हरवून जावं कि थंडी लागतेय म्हणून गुपचूप बसावं..

कशी ही माणस रे देवा.. निसर्गाला फील करायचं सोडून स्वतःला जपत बसलीत..

निसर्गाला जप.. निसर्ग तुम्हाला आपोआप जपेल..

कधी कधी जीवनात एक अशी वेळ येते की आपल्याला खूप आधी केलेली चूक समजते..

अन ती चूक सुधारावी वाटते पण जेव्हा ती चूक कळते ती वेळ खूप वाईट असते..

कारण ती चूक सुधरायला गेलो तर अनेक चुका घडण्याची शक्यता असते..

आशा वेळी आधीची चूक चुकच ठेवण चांगल असत..

भले ती चूक असली तरी.. :(


-वैशाली ओटवणेकर